Oudegem 2H verlengt verblijf in 1e provinciale

Zondag 5 april beloofde een spannende dag te worden. De Ronde van Vlaanderen werd gereden, Oudegem 2G speelde in Lokeren en 3 mannen van Oudegem 2H moesten meespelen (gedeelde inspanningen nietwaar?) en Oudegem 3H kon kampioen spelen. Maar dit alles verbleekte bij het hoofdgerecht van de dag, de strijd om het behoud van 2H.

De ploeg moest winnen, anders werd er volgend jaar in 2de provinciale gespeeld. Na een seizoen met allerlei problemen (gekwetsten, zieken, baby’s, uitmuntende invallers in andere ploegen), was dit de dag des oordeels. Tegen Badlove werd in de heenronde nog met 5-3 verloren, dus makkelijk zou het zeker niet worden. Maar nu waren ze toch ietsje zwakker, op papier, dan toen. We hadden dus een kans.

Cedric en Glenn begonnen tegen Mario en Tom. De eerste set was afgrijselijk slecht, er werd verloren met 10. De 2de ging het al beter en werd nipt binnengehaald, maar in de 3de set sloeg de turbo van Glenn en Cedric helemaal aan, en met het nodige gebrul en aanmoedigend geroep en gezwier, werd vlot gewonnen met 21-13. Nils en Roel wonnen op dit moment redelijk vlot de 1ste set, de 2de set besloten ze spannend te houden (het zijn publiekspelers, het weze hen gegund). Ze kwamen 19-14 achter, toen dachten ze: “Kom we geven er een lap op, publiekspelers die we zijn”. Er werd gewonnen met 22-20. Een 2-0 voorsprong na de 1ste 2 dubbels, een situatie waar we op voorhand zouden voor getekend hebben.

Roel en Cedric speelden de volgende dubbel. Wederom werd de 1ste wet zwaar verloren, tegen Tom en Gino. De 2de werd vlot gewonnen. De 3de zou uitsluitsel brengen, en Roel en Cedric waren er klaar voor. Dachten ze. Weer kwamen ze snel op achterstand, een grote zelf. Er werd een ultieme eindsprint ingezet, maar Tom en Gino konden het nipt afmaken. 2-1, de zenuwen sloegen weer toe.

Ondertussen waren Nils en Glenn ook begonnen aan hun match. Er valt weinig te zeggen, vlotjes gewonnen in 2 sets. 3-1, heel goeie uitgangspositie voor de enkels. Het behoud kwam dichterbij.
Glenn begon tegen Tom, Nils tegen Gino. Beiden wonnen makkelijk hun eerste set en de hoop gloeide in de ogen van de medespelers en talrijk afgezakte supporters (waarvoor dank trouwens). Glenn besloot op zijn elan door te gaan en Tom helemaal opzij te zetten. En zo geschiedde. Het gelijkspel was binnen, maar dit zorgde nog niet voor het behoud. Alle ogen waren op Nils gericht die in een onvervalste thriller terecht kwam. Na de 1ste set makkelijk gewonnen te hebben, dacht iedereen “kat int bakkie”. Gino besloot dat het niet zo ging zijn. Cedric hoopte ook dat de beslissing in Nils zijn match zou vallen, maar het geschiedde anders. Nils verloor de 2de set heel nipt en moest dus een 3de set spelen. Ondertussen was Cedric al begonnen tegen Mario, die alles ging halen, althans, zo herinnerde Cedric zich dat uit de heenronde. Mario had daarentegen een offday en de 1ste set werd makkelijk gewonnen. Ondertussen was Nils met het nodige gestamp, getier, gekrijs (waar een leeuw schrik van zou krijgen) en geroep begonnen aan de 3de set. Maar Cedric zorgde voor het bevrijdende punt tegen Mario. Een bevrijdende kreet, de tegenstand keek raar op, en 5-1! Behoud verzekerd. Drive zakt.

Uiteraard werd er nog gesupporterd voor Nils en Roel. Nils was al een tijd bezig aan zijn 3de set, toen de complete verdwazing toesloeg bij beiden. Nils: “Duidelijk buiten Gino, sorry”. Supporters: “Nils, je bent enkel aan het spelen, het is de verste lijn, pluim was een halve meter binnen”. Nils: “Oei, sorry Gino”. Dan volgende punt, Gino die dacht dat hij geen punt had gescoord, overtuigd was dat Nils het punt maakte en ging klaarstaan om de opslag te ontvangen. Supporters: “Gino, jij het het punt gemaakt”. Gino: “Maar neen gij”. Nils: “Gino, jij hebt het punt gemaakt, jij geeft op”. Gino: “Ah juist, tis waar”. Tja wat wil, 2 lopertjes tegen elkaar die van geen wijken willen weten en voor elke pluim gaan (de zotten!). Uiteindelijk werd deze thriller beslist in het voordeel van Gino. 24-26, werd het. Mogen we efkes ons respect betonen voor Gino? Een woord dat te pas en te onpas gebruikt wordt (vooral door voetballers en wielrenners, zo blijkt uit de kranten), maar nu toch wel op zijn plaats lijkt. Niet meer van de jongste (hij is natuurlijk zo oud nog niet, maar toch, vergeleken met ons, jonge veulens), een medisch probleem dat je niemand toewenst, maar wat een overgave, conditie en inzet. We kunnen er iets van leren.
Roel was aan zijn enkel begonnen en de 1ste set makkelijk binnengehaald, ook de 2de set werd, iets minder makkelijk weliswaar, gewonnen. 6-2 was de einduitslag. Een mooie prestatie om te eindigen en we speelden allemaal goed, dat gebeurde ook niet elke wedstrijd. Ons verblijf in 1ste provinciale wordt dus met een jaartje verlengd.
Het was een ongemeen spannend en lastig seizoen, de frustraties (om allerlei redenen) liepen soms hoog op, maar er werd geëindigd in schoonheid. Het behoud werd verzekerd, er werd goed gebadmintond en een klein feestje achteraf was op zijn plaats. Waar jongetjes al niet blij kunnen om zijn.

Om te eindigen willen we Lokerse 2H nog efkes bedanken om tegen Drive te winnen, anders was het sowieso gedaan voor ons. We willen de supporters bedanken voor hun niet aflatende inzet en om ons op het rechte spoor te houden. Volgend jaar terug! Vai Oudegem 2H, vai!