Het eerste weekend van juli, de zomer begint, de Schuer organiseert op een wei een concertje tussen de koeien en in Malmédy heeft al jaren de hoogmis van het internationale badminton plaats. Atleten uit binnen- en buitenland komen er vol goeie moed, afgetraind en ten volle geconcentreerd aan.
Ons avontuur begint op vrijdag. Velen onder ons hadden een dag vrijaf genomen om uitgeslapen aan te komen, anderen hadden andere, foutieve, prioriteiten.
Ikzelf ging eerst Sofie ophalen die besloten had haar hele huishouden in vrij kleine zakjes mee te nemen. Het ging richting Zaventem, waar we Matthias, die kleine globetrotter, gingen afhalen. Hij kwam rechtstreeks van Berlijn, waar geen enkel feestje dat weekend zo waanzinnig zou zijn als het feestje dat weekend in Malmédy. Het ging in vlotte tred rechtstreeks naar Malmédy, waar de andere topspelers alle tenten al hadden opgezet en al aan het bier waren begonnen. De prioriteit verschoof van topbadminton naar topfuifjes. Het was enkel wachten op Karel en Veerle, die toch wel lang op zich lieten wachten. Vreemd. De anderen besloten al een spoor van flessenlijken achter zich te laten, maar wel te wachten met eten. Eindelijk kwamen ze aan, Veerle zag er voldaan uit, Karel keek gelukkig. Vreemd.
Jurgen besloot de Piet Huysentruyt in zich los te laten en een waarlijk lekkere bbq te verzorgen. Nog meer flessenlijken werden achteloos weggeworpen. De meisjes werden luider en luider, dierlijke roepen weerklonken door de stille Ardennen, de ‘love seat’ van Glenn en Justine bleek een voltreffer, de autochtonen keken raar op.
Na het exquise avondmaal voelde Gert de Cresto sinds lang weer eens zich opbroebelen. Hij besloot de plaatselijke dj te vermoorden en zijn plaats in te nemen. Cresto’s gevolg besloot de tent als eerste in lichterlaaie te zetten op de tonen van Debaser, hierna kwamen alle andere campingbezoekers de jongelingen van BC Oudegem vervoegen en er een geweldig 90’s feestje van te maken. Men moet geen Regi zijn om al die handen in de lucht te krijgen, bleek vrijdagavond. Cresto beëindigde zijn set om 3u30, langer mocht niet, maar speelde op algemeen verzoek nog 2 bisnummers. Nog lang nadien weerklonk zijn naam uit de kelen van het voltallig opgekomen publiek. De organisatie was echter niet te vermurwen en hiermee eindigde the night of love.
Niet getreurd, er werd nog feestgevierd aan de tenten. Matthias besloot de Pablo Escobar in zich los te laten en iedereen pillen te geven, waarvan hij verzekerde dat ze werkten. Bleek dat hij ons goed in ootje nam en dat ze werkten tegen…hoofdpijn. De kwast.
Iedereen ging slapen, ikzelf kwam tot de conclusie dat Matthias zijn tent veel te klein was voor een beer zoals ik.
Na een nacht van drinken moet er al eens ’s morgens vroeg een plasje gemaakt worden. Ik ging naar buiten, deed mijn ding, kwam terug, en toen besloot meester Coppens het huiswijf in zich los te laten en te zagen dat de ‘voordeur’ open moest tegen de warmte. Na menig argument over en weer, argumenten die overgingen in dreigementen, won ikzelf het pleit. De ‘voordeur’ bleef dicht.
Uiteindelijk werd er opgestaan, het felle zonlicht tegemoetkomend. Het zou trouwens dat hele, legendarische weekend prachtig weer blijven.
Matthias besloot de huiselijke ruzie goed te maken en achter ontbijt te gaan, samen met Sofie en Gert. Anderen moesten spelen, anderen dan weer niet. We gaan hier geen woorden vuil maken aan prestaties, de wereld is al prestatiegericht genoeg.
Er werd buitengezeten, er werd gespeeld, er werd gekeken naar het spelen, er werd geslapen, er werd gepraat over diep filosofische onderwerpen.
De dag vorderde, de temperatuur bereikte epische hoogtes, vooral dan in de sporthal, waar een tropisch klimaat heerste. Gaf dat Nils inspiratie? Een eerste apenkreet weerklonk. De Malmédysiensen keken raar op. Een antwoord weerklonk. Nils had een soulmate.
De avond viel, iedereen had gedaan met spelen. Jurgen bereidde weerom een driesterrenmenu op de bbq. ‘Mijn restaurant’, Jurgen, een ideetje?
De meisjes begonnen er deze keer vroeger aan, de fles wodka werd vakkundig, en sneller dan een Rus op het feest van de wodka dat kan, soldaat gemaakt, waarna ze wel zeer luid werden. Een trommelvlies scheurde, er werd gelachen, er werd gegrapt en er werd weer gefuift. Maar niet nadat Nils zijn aap had ingeruild voor een pauw, met paringsdans en -kreet. Een wonder der natuur.
Gert werd vriendelijk gevraagd om de andere dj die Wallonië rijk was, niet de doden, maar te helpen. Hij was jaloers en besloot niet te helpen. Terecht. Er werd naar de feesttent gegaan, er werd gedacht dat het een praatcafé was. Famke en Natasja besloten de dj eens diep in zijn ogen te kijken, hun liefste en geilste stemmetjes op te zetten en te vragen of het volume aub eens wat ‘geaugmenteerd’ mocht worden. De dj, die op slag verliefd werd, zijn lief dumpte, voor de rest van zijn leven bronstig zal lopen door de aanblik van die twee meisjes, besloot aan hun vraag te voldoen in de hoop de tijd van zijn leven te krijgen. Hij kwam terug van een koude reis. Eens het volume de lucht inging, keken de twee mannenverslindsters niet meer naar hem om. Zijn lief kwijt, een dikke ontgoocheling rijker, maar wel een dansende massa. Natasja en Famke besloten, voor de gein, elke andere man dan maar het hoofd op hol te brengen. Onze mannen waren uiteraard al immuun voor hun krachten, dus ze gingen op zoek naar onbekenden. Onze jongens daarentegen besloten de plaatselijke fauna van deskundige commentaar te voorzien, gepaard gaand met het nodige, edele, gerstenat.
Weer werd er gefeest, weer werd er verbroederd, weer eindigde het om 3u30. Onze jongens, de meisjes waren al gaan slapen, besloten dan maar Vlaamse klassiekers te verkrachten, we moeten daar eerlijk in zijn. De pauw in Nils kwam naar boven, Matthi verleidde de plaatselijke schonen. Ze wisten niet dat ze gebruikt werden voor zijn snode plan. Bier! En het werkte. Ze mistelden zich in de bonnetjes, meer bier werd verkregen. En nog meer, deze keer betaald, en nog meer, en nog meer… His powers of seduction are mighty.
Uiteindelijk werden ze uit hun droom geholpen door de plaatselijke mannen die kwaad naar the master of sexy keken. Bier werd er niet meer verkregen. Het feestje werd dan maar verdergezet aan de tenten, weer werklonk er een pauw. Prachtige beesten, toch? Er werd gesmeekt om stilte, maar dit is Malmédy. Dat mag nooit vergeten worden! ‘Il y a des gens qui dorment ici’ willen we niet horen.
Een kort slaapje bracht verkwikking, Matthias bewees dat hij bijleert door niet meer te zagen over de ‘voordeur’ en weer stond er ontbijt. Dank je, Nathalie.
Er werd gespeeld, er werd gelanterfant, tenten werden afgebroken, er werd gepraat en er werd naar de andere sporthal gegaan om onze laatste meisjes op te pikken. Deze hadden het geluk van de finale niet meer te hoeven spelen. Michael begon de honger te voelen. De Quick bracht raad.
Afscheid werd genomen, en rustige autorit naar huis volgde.
Prachtige editie, met dank aan Jurgen, Nathalie, Jurgen, Natalie, Marleen, Gert, Brenda, Matthias, Famke, Natasja, Nils, Karel, Veerle, Michael, Inge, Glenn, Justine, Sofie, Gert en al die andere meisjes en jongens.
Tot volgend jaar!
NIEUW
Nu ook jeugd training op woensdag van 19u tot 20u
0 reacties:
Een reactie posten