Heren 2 knoopt terug aan met de overwinning

We hadden er lang op moeten wachten, maar vorige week verloren we onze eerste match van het seizoen tegen Mintons 1H. Toen hadden we een gemeenschappelijke offday... en ook een kater... en een pijnlijke rug... enfin, niet goed genoeg. Dit moest absoluut rechtgezet worden tegen die andere ploeg uit Sint-Niklaas: Mintons 2H. En daar is ene Michiel Polfliet opnieuw bij, terug na een blessure en een badmintonsabbatperiode (bestaat dit woord wel?). Dat maakt natuurlijk ook wel een groot verschil. Mintons trad slechts met 4 heren aan, maar verzwakt kon je dat team niet noemen. Toch een beetje nervositeit.

Ideale scenario voor de dubbels zou het scenario van de heenwedstrijd zijn, namelijk 4 matchen winnen. Bjorn had zich opnieuw bij de ploeg gevoegd na een paar weken ziek te bed te hebben gelegen. Het was natuurlijk afwachten hoe goed in vorm hij zou zijn na weken geen shuttle te hebben aangeraakt. Bjorn en ik gingen van start met de 4e dubbel tegen Wesley en Nicolas. Geen hoogstaande match, zelf niet echt goed gespeeld, maar gelukkig deed de tegenstander dat ook niet. Nipte winst in 1e set set, vooral dankzij de dankbare hoge foutenlast van de Sint-Niklazenaren. De 2e set was ook niet om aan te zien, maar dit keer hadden we veel geluk met een aantal "chance-ballen" en werd er vlot gewonnen. Bepaalde toeschouwers dachten dat ze naar een damesdubbel aan het kijken waren. Geheel terecht natuurlijk. De smashes waren op één hand te tellen, laat staan dat er een "harde" smash tussen zat. Ondertussen gingen Roel en Cedric van start met de 1e dubbel tegen Jonas en Michiel. Zwaar op hun doos in de 1e set! Gelukkig konden ze zich herpakken en de 2 volgende sets eenvoudig winnen.

In het 2e ronde dubbel mochten Jan en ik aantreden tegen, opnieuw, Wesley en Nicolas. Vlotte winst in 1e set, en vlot uitgelopen in de 2e set. Plots een foutenreeks aan onze kant en de tegenstander kwam terug tot 19-19. Twee gelukjes, het moet gezegd, leverde ons toch nog die 2e set op, gelukkig. De badmintongoden waren ons goed gezind, de rackets aan de overkant echter maakten een paar levensbedreigende seconden mee, maar overleefden het toch ternauwernood. Cedric en Bjorn verloren in hun dubbel tegen Michiel en Jonas de 1e set. Gelukkig werd er ook deze keer in de 2e set beter gespeeld, met winst als beloning. In de 3e set ging het allemaal heel vlotjes. 18-9 voor, kat in bakkie. Zal ik ook maar "broodje bak-pao" gebruiken in dit verslag? Tot plots niets meer lukte en het in een oogwenk 20-20 stond. Stress was hier overduidelijk de boosdoener. Gelukkig waren de badmintongoden nadien terug op het appèl en werd er brullend afgesloten met een winnende 23-21!

4-0 na de dubbels, waar hadden we dat nog meegemaakt? En zoals we maar al te goed beseften, de match is tegen Mintons 2 nog niet gespeeld. Enkel 3 en 4 gingen eerst van start: Jan tegen Nicolas, Roel tegen Wesley. Roel speelde een stevige match, en is duidelijk aan een goeie periode bezig. De eerste set ging echter verloren na verlengingen, maar de situatie werd in de 2e set rechtgetrokken. Spijtig genoeg is Wesley een goede enkelaar en kon die uiteindelijk de 3e set vlot naar zich toe trekken. Er had meer ingezeten... Ondertussen ging Jan goed van start tegen Nicolas. Jan speelde slim, hanteerde de juiste tactiek en liet Nicolas de fouten maken. Hij verloor zijn concentratie niet, ook niet wanneer Polle's irritante sirene door de broeierige sporthal loeide. Geen erg natuurlijk, want op dat moment haalde onze 4e herenploeg het nodige punt binnen in hun match tegen Evergem om kampioen te spelen! Proficiat aan de mannen van captain Miep Miep Davy! Terug naar de match van Jan dus. Vlotte winst in de eerste set. En al bij al ook vlotte winst in de 2e set. 5-1 voorsprong, winst gegarandeerd! En ook te onthouden: Jan blijft maar progressie maken en klimt langzaamaan terug op naar zijn oude niveau.

Cedric en ik moesten tussen de knallende champagnekurken door nog aantreden voor de schoon ogen van de supporters. Ce had het moeilijk tegen Michiel, en dat is niet geheel onlogisch natuurlijk. Als Michiel het kopje erbij houdt, kan hij steeds een versnelling hoger schakelen als het nodig is. Wat hij ook deed. Een verdiende overwinning werd zijn deel. Als laatste mocht ik het opnemen tegen Jonas. De lichaamstaal van Jonas maakte wel duidelijk dat die match er niet meer toe deed. Met 2 keer 21-11 kon ook deze laatste match dan ook worden binnengehaald.

6-2 gewonnen, nice! De titel zit er nog altijd in mits we een punt halen op Lokerse en winnen tegen rechtstreekse concurrent Pluimplukkers. En waarom niet natuurlijk, de lekkere taart is er al, maar de kers maakt het nóg beter. Niks te verliezen, ons seizoen is al meer dan geslaagd, maar we spelen uiteraard nog voor die kers!

De overwinning werd gevierd met veel champagne, met dank aan de kampioen in 4e provinciale. Den après was er boenk op, altijd leuk als er een ploegje kampioen speelt. Veel te veel schuimwijn gekapt, en voor we het wisten was het half 2... Het leverde wel een paar lallende medemensen op, maar erg werd dat niet bevonden. Zo gingen we de korte nacht in, op naar een nadorstige ochtend.

Nils