Oudegem 1H ondergaat wet van de sterkste

Ondergetekende wordt voor één keertje ingelijfd om een verslagje te produceren voor een matchke van de 1e herenploeg. Dus bij deze:

Voor de 2 "vaste invallers" in de eerste herenploeg dit seizoen was het al een druk badmintondagje geweest voor we het mochten opnemen tegen Lokerse 1H. Cedric en ik mochten met ons 2e herenploegje reeds in de namiddag voor de titel in 1e provinciale gaan spelen bij Pluimplukkers. Klein beetje ontgoocheling door de gemiste kans ginds, maar wel een niet-sportieve ervaring rijker die nog lang over de tongen zal gaan. Twee keer een dubbele meter, neus aan neus, mekkerende driftige voetbalspelers imiterend, net geen slagen en verwondingen... de namen kan u er na enig opzoekingswerk wel bij plakken.

Onze portie onsportiviteit hadden we dus al gehad die dag, veel erger kon het niet meer. Maar met de heenmatch tegen Lokerse in het achterhoofd, hoopten we toch dat we niet meer dezelfde toestanden moesten meemaken als toen. Maar toen was de match echter razend spannend, maar deze keer... niet echt.

Lokeren speelde met twee vaste koppels dubbel. Chris (Kasteel) met Jordy en Sam met Frederik (Sander), uiteindelijk hun best draaiende koppels. Wij hielden het echter op een mengeling van verschillende duo's. Gert en Bart gingen redelijk strak van start tegen Kasteel en Jordy. Snel en agressief badminton leidden naar mooie winst in 2 sets. Cedric en ik namen het op tegen Sander en Sam. Zelf waren we niet echt meer in grote doen omdat we al wat matchkes in de benen hadden. Uiteindelijk konden we toch nog de eerste set nipt winnen na verlengingen. Een gelukballetje hier en daar en een paar foutjes van de tegenstander maakten het verschil. De motor aan de overkant sloeg nadien echter in gang en we werden van het kastje naar de muur gespeeld. De derde set bracht uitsluitsel: het Lokerse duo was te sterk voor ons invallersduo.

Bart en Cedric mochten het in de volgende dubbel opnemen tegen Kasteel en Jordy. Deze laatsten hadden hun niveau in vergelijking met hun 1e match omhoog gekrikt, en de mannen van Oudegem stonden een beetje slapjes te badmintonnen: duidelijk verlies in 1e set. De 2e set was een stuk gelijkopgaander, maar we moesten helaas onze meerdere erkennen in de Lokeraars. Ondertussen namen Gert en Michaël (finalist op het tornooi van Danlie de dag ervoor) het op tegen SamSander. Gert en Mich haalden dit keer niet echt hun tornooiniveau. En het moet gezegd, het Lokerse duo speelde een ijzersterke dubbel, pakten het tactisch goed aan en gaven Gert en Mich(s)mash geen (aanval)kansen. Vlotte winst voor Lokeren in 2 sets.
1-3 achter na de dubbels, dat ging moeilijk worden...

Beide teams hadden voor de enkelwedstrijden hun sterkste enkelspelers als laatste gezet. Dus uiteindelijk beloofden het in principe relatief "open" matchen te worden. In principe... Als 1e enkel mocht ik aantreden tegen Kasteel. De eerste set ging gelijk op. Blijkbaar waren de badmintongoden mij goed gezind, want ik had de lijnen aan mijn zijde. Ik weet niet meer hoeveel keer Kasteel een pluim van mij op lijn liet vallen, maar ik denk niet dat ik niet toekom met de vingers van één hand. Ook al stond ik zelf niet echt fantastisch te spelen, gelukkig kon ik die 1e set nipt winnen. Mental coach Glenn "ja da's goed jong" Van Schuerbeeck kwam mij nog wat moed inspreken. "Pas op, Kasteel is nen diesel, hij gaat nog in gang schieten". Tof. Ik was gewaarschuwd, maar bij de eerste slagwisseling in de 2e set durfde Kasteel het aan om weer een nipte pluim te laten vallen... knal op de lijn. Laat ons zeggen dat dat voor mij nog een leuk moment was, maar nadien was daar helemaal geen sprake meer van. Kasteel zijn diesel sloeg inderdaad aan. Hij speelde het slim en maakte minder fouten. En mijn niveau zakte tot diep onder het vriespunt en ik verviel weer in het stadium van mijn krijsende zelf. Mijn enkeldipje van de laatste weken groeide zienderogen uit tot een dip. Het hoeft niet gezegd, duidelijke winst van Kasteel in de volgende 2 sets. Ik weer een frustratie rijker, Lokeren een (belangrijk) punt rijker.

Van de match Michaël tegen Jordy heb ik niet veel gezien. Dat het spannend was, was te merken de volumeknop die ver opengedraaid stond, zowel bij de supporters als bij de spelers zelf. De match was inderdaad heel close, maar Jordy haalde in twee nipte sets van Michaël. Zo was het laatste puntje voor Lokeren binnen en waren ze zeker van winst en een verlengd verblijf in 2e liga.

De twee resterende matchen waren enkel nog voor de statistieken. Bart nam het op tegen Sam. Sam speelt in enkel duidelijk een niveau hoger dan één ieder van ons. Bart kon daar helaas weinig tegen inbrengen en verloor in 2 duidelijke sets.
We waren al bijna vergeten dat The Happy Captian nog een "specialleke" ging doen. En zo geschiedde. We hadden wel verwacht dat er toch ergens een roze attribuut aan te pas ging komen, maar het kon blijkbaar nog vrouwelijker dan dat. Wel grappig! Maar nog leuker is dat Oudegem nu net toevallig ook een camera bij de hand had ;) De bewijzen dat er toch nog mixcompetitie gespeeld is geweest tijdens deze herenontmoeting zullen weldra op het wereldwijde web verschijnen. Dat Sandra uiteindelijk won van Gert in 3 sets deed er uiteindelijk niet meer toe. Dat de show werd gestolen des te meer.
Uiteindelijk ondergingen we, zoals de titel van het verslagje de lading al dekte, de wet van de sterkste. Lokeren was dit keer duidelijk sterker dan ons ploegje.

Achteraf werden we (om half 12!) nog getrakteerd op een lekkere portie frieten met stoofvlees, waarvoor dank! Echte sportvoeding voor echte topsporters. Dat "die van Oudegem" hun match hadden voorbereid met een mix van sandwichen met kaas, stukken aarbeientaart en curryworsten was echter rap vergeten, en de aangeboden calorieën werden zonder enig nadenken naar binnen gespeeld.

Met nog één match te gaan in 2e liga komen we spijtig genoeg nog steeds in aanmerking voor degradatie. Niet degraderen was ons doel in het begin van het seizoen, zeker omdat Glenn als beste speler van de ploeg een gans seizoen gekwetst moest toekijken. En een Glenneke in de ploeg maakt wel degelijk een groot verschil. We moeten dus nog één keer aan de bak, en wonderwel komen we daarin uit tegen onze naaste concurrent voor de degradatie: Merchtem. Winnen we die match dan is een verlengd verblijf in 2e liga een zekerheid. Verliezen we dan zakken we zeker. Bij een gelijkspel wordt het rekenen. In ieder geval wordt het een match van alles of niks. Maar als we ons niveau van de heenmatch kunnen halen, dan komt het allemaal wel in orde. Om het met de gepikte clichéwoorden van iemand anders te zeggen: Yes, we can :)

Nils