Lokerse 3H vs Oudegem 2H, of hoe we leerden van Nick Nuyens

Zondagavond 20u. De mannenavond had er ongenadig ingehakt bij Nils en ik, Jan zat thuis met een geblokkeerde rug, Bjorn had net een jacuzzi-sessie achter de rug en Roel had stevig veel last van een eindeseizoensmatch-humeur. We konden dus rustig stellen dat ieder van ons liever ergens anders was geweest dan in de Lokerse sporthal. Toch moesten we aan de bak tegen Lokerse 3H, die moesten winnen, anders was degradatie een feit. We probeerden ons op te peppen, de 'we zijn hier nu toch'-s kwamen veelvuldig uit onze monden.
Bjorn en ik beten de spits af tegen Hans en Steven. Bjorn was wel nog gemotiveerd en toonde dit dan ook. De 1ste set werd vlotjes gewonnen door ons, de 2de stonden we rustig voor toen de verdwazing toesloeg. De tegenstander kon rustig terugkomen tot 20-17 toen Bjorn als een gek naar voor liep en ervoor zorgde dat Steven ter plekke een hartaanval kreeg. Gevolg, de pluim buiten, de buit binnen.
Nils en Roel hadden ondertussen de 1ste set gewonnen, zij speelden tegen Tim en Kris, en de 2de set verloren. Roel liep te sakkeren, Nils te stampen. De 3de set liepen ze constant achter de feiten aan, maar toen puntje bij paaltje kwam spurtten ze nog over de tegenstand heen en wonnen met 19-21. En zoals Nils het toen verwoordde: 'Je hebt ons een ganse match niet gezien, net zoals Nuyens, maar op het einde wonnen we wel.'
Roel en ik namen het daarna op tegen Klaas en Kris. De 1ste set deden we nooit mee, behalve een heel klein beetje op het einde. De 2de set wonnen we dan weer zeer makkelijk. In de 3de ging het constant gelijk op, ik had soms last van black-outs ergerde me vooral aan mezelf, maar Roel stond wel fijn te spelen, toch beter dan hij zelf dacht. We konden het zeer nipt winnen, na 5 matchballen stevig verkwanseld te hebben, met 25-27.
Ook Nils en Bjorn hadden zin in een driesetter, ook zij stonden weer achter in de 3de, maar gingen er op het einde over. Nick Nuyens, inderdaad, de titel boven het artikel is niet lukraak gekozen.
0-4 na de dubbels, zwaar onverdiend, de mannen van Lokerse verdienden op zijn minst een 2-2. Maar we waren er uiteraard zeer tevreden mee. De hele ontmoeting verliep trouwens in een zeer amicale sfeer, en de lachbuien waren niet uit de lucht.
We konden dus ontspannen aan de enkels beginnen en speelden ze alle vier tegelijk. Bjorn had als eerste gedaan, hij versloeg Patrick in straight sets.
Nils, Roel en ikzelf hadden een driesetter aan ons been. Nils (tegen Klaas) en ik (tegen Hans) wisten telkens de 1ste te winnen en de 2de te verliezen, Roel deed net het omgekeerde. Roel speelde nog altijd even slecht, dixit hemzelf, maar wist de 3de toch te winnen. Stoelengooier Nils verloor dan weer de 3de en ook Cedric volgde snel zijn voorbeeld tegen een solide spelende Hans. Maar op het einde konden de enkels ons niks geven en we waren blij dat het erop zat.
Een 2-6, de mannen van Lokerse verdienden meer, maar wij hadden goed naar de exploten van Nuyens gekeken en er moed uit geput.
De après moet ook zowat de kortste uit onze geschiedenis geweest zijn, er werden ons zelf hotdogs aangeboden, maar na rijp beraad ('we hebben al een vettig weekendje achter de rug') wimpelden we dat aanbod af.
Er resten ons nog 2 wedstrijden. Volgend weekend spelen we tegen Lokerse 2H en die spelen voor de titel. Ze zullen er alleszins voor moeten spelen!

Cedric