Oudegem 2H blijft maar winnen! 5-3 tegen Beveren 1H

14 februari, en nu pas moesten we onze 1e competitieontmoeting van de heenronde afwerken. Ondanks de Valentijnsstress werd er toch naar deze match uitgekeken, al was het maar om de vorm waarin onze 2e herenploeg momenteel verkeert te bevestigen. Tegenstander was de eerste herenploeg van Beveren, een ploeg waar in de heenronde nog vlot met 2-6 van gewonnen werd, maar dit keer vreesden we toch een beetje dat het niet zo gemakkelijk zou gaan. Glenn is immers nog steeds een beetje gehandicapt, en ikzelf moest me ook tevreden stellen met een supportersrol wegens een spierverrekking. Er bleven gelukkig nog vier basisspelers over om de wedstrijd af te werken: Cedric, Bjorn, Jan en Roel. Maar ook hier waren er zorgen: de naweeën van de nu reeds legendarische Long Island Iced Tea-mannen-pokeravond zaten hier misschien voor iets tussen. Verdere details van het testosteron- en alcoholniveau gaan we niet geven, alleen zal Karels magistrale versie van het ros-beiaardlied ons eeuwig bijblijven. Of was het koning winter die Cedric 's vrijdags al op zijn gezicht liet gaan bij een sierlijke val op het perron van Oudegem-Centraal? Met pijnlijke schouder tot gevolg... En daar bovenop voelde Jan zich ook niet al te kiplekker.

Ce en Bjorn gingen van start tegen Wim en Pascal, 2 B1's. Van spanning was weinig sprake want er werd vlot gewonnen in 2 sets. Jan en Roel, de Waerens, namen het op tegen de broertjes Pouillon in de 4e dubbel. Deze match was echter een pak spannender. Na 2 sets stonden de bordjes in evenwicht. De 3e set was close, maar de Waerens lieten het op het einde een beetje uit handen glippen, spijtig verlies.
Cedric mocht nu met Roel aan de bak tegen Jo en Pascal. Verrassend vlotte winst in de 1e set werd gevolg door een gelijkopgaande 2e set. Maar Oudegem hield het hoofd koel en won de set met 22-20. Bjorn en Jan gaven op het aanpalende terrein het publiek in de 1e set niet het mooiste badminton van de avond. Een aanzienlijke dosis aan foutjes en te veel kansen weggegeven aan de tegenstanders. Maar de volgende 2 sets werd er slimmer en aggressiever gespeeld, met mooie winst tot gevolg!
3-1 na de dubbels, mooi op schema. Ondertussen stonden de supporters van Volleybalclub al luidruchtig op de tafels van de cafetaria te dansen. De "We are the champions" en "Heb je even voor mij" 's vlogen in het rond, samen met de pinten. Wat een gewonnen volleybalmatch en een stel jonge deernes allemaal niet kan teweegbrengen ;) Volgend jaar VC Oudegem terug in de ereklasse van het damesvolleybal!
En Zatten Dirk die danst op de tonen van Madness... het blijft een waar spektakel.

Nu toch eventjes terug wat concentratie voor de enkelmatchen. Bjorn was echter niet afgeleid door de dames, en begon goed aan zijn enkelmatch tegen Michiel. Deze match startte vroeg en zo nog eventjes duren. Later meer hierover ;) Ondertussen had Cedric al kipkap gemaakt van Jo in de 1e enkel. Jo kan soms fantastische technische dingen uit zijn raket toveren, maar kon het in dit matchje niet zo goed belopen. Cedric bleef rustig en maakte het vlot af in 2 korte sets.

Roel nam het op tegen Pascal, een B1 die al jaren meedraait. De eerste set was heel goed van Roel, met setwinst als beloning, maar nadien ging het moeilijker. Roel had last met de speelstijl en tactiek van Pascal en begon zelf ook meer fouten te maken. Spijtig verlies... Jan speelde een mooie 1e set tegen Steven. Het leek alsof Jan in zijnen hof stond te badmintonnen, en dat is bij hem heel positief bedoeld. In de 2e sets ging hij op zijn elan voort, tot plots het licht uitging. Jan trapte op zijn adem, het slechte gevoel van voor de match bleek terecht, en Jan ging in set 2 en vooral in set 3 fysiek ten onder.

4-3, we konden alleen nog rekenen op winst van Bjorn om de wedstrijd te winnen. Sies had weer zin in een thrillertje. Na vlotte winst in de 1e sets, had Bjorn een stevige mentale dip in de 2e. In de 3e set stond Bjorn telkens lichtjes voor, maar de stress speelde hem parten en Michiel kwam terug. Tot Sies op 19-18 besloot om mentaal de bovenhand te nemen door een verloren punt nog op miraculeuze wijze te redden in onvervalste Sies-style! Matchpunt, en koel afgemaakt. Toch een paar vreugdesprongetjes gezien en gedaan ;)

Het was nipt, de winst, maar zeker niet onverdiend. Dat konden we alvast met de volleybaldames gaan vieren. Die hadden immers het voorbeeld van hun supporters gevolgd en beklommen ook op luidruchtige wijze de tafels. De heren van Beveren zagen het graag gebeuren (wij zijn het immers al gewoon), ook moest Wim nog eventjes wegvluchten voor rondspattende schuimwijn... Maar het kon ons niet deren. We spelen nog altijd goed, ook met 2 gekwetsten. En nog altijd op schema voor het ultieme doel...