Oudegem 2H grijpt naast de overwinning tegen Lokerse 4H

Een zweetplas, een oude sporthalvloer en een sprongetje. Meer had Cedric niet nodig om ons in de steek te laten voor de 3e competitieontmoeting van het seizoen tegen Lokerse 4H. "Krak" zei zijn knietje de dag voordien, een welklinkende "Faaaaack" klonk uit de klankkast van Oudegems harigste brulboei. De Tieltse sporthal was hem blijkbaar niet goed gezind. Zijn zelf geproduceerde liters vocht gedurende de badmintonmatch zorgden die dag voor het onvermijdelijke: "The ego with the giant torso" gleed weg, kwam onzacht neer en verdraaide zijn knie. Blessure aan de meniscus of de kruisbanden, het is op dit eigenste moment nog niet helemaal duidelijk, maar hopelijk brengt een Dendermondse orthopedist binnenkort een duidelijk uitsluitsel. En dat het ook niet te lang mag duren vooraleer Cedric weer als een fris konijn op de plein mag staan, want een portie aanvalskracht kan Heren 2 altijd wel goed gebruiken. Als de tegenstander tactische plannen uitvoert in dubbel waarbij ondergetekende vermeden wordt voor zijn "smash", dan klopt het plaatje toch niet helemaal, en is een opmerkelijke "Huhhh???" wel op zijn plaats. De wereld op z'n kop.

Enfin, vol goeie moed trokken we met de vier overgebleven strijdkrachten richting Lokeren. Lokeren, de sympathieke paardenworstenstad, waar we dit seizoen minstens 7000 keer naar toe mogen trekken voor een competitieontmoeting in 1e provinciale. Lokerse 4H gaf ons partij in een vol volleybalmeisjesgegil gevulde sporthal. Ook de tegenstander was voorzien van slechts vier spelers, gaande van B1 tot C1. Op papier hadden we een licht voordeel, maar aan ons theewater voelden we wel dat alles heel nipt kon worden.

Lokeren stelde twee maal dezelfde duo's op in het dubbelspel, Oudegem hield van meer variatie. Roel en ik mochten het in de 1e dubbel opnemen tegen Johan en Bart. Waar de eerste set ging veel te vlot naar ons ging, werd de 2e set een stuk spannender. Mits aanpassen van het tactisch plan, kon Lokeren die nipt binnenhalen. In de laatste set gingen Johan en Bart op hun elan door om die dan relatief vlot te winnen. Ondertussen namen Bjorn en Jan het op tegen Dirk en Thom. Nee, deze laatste was niet de lodderogende Britse kweler van het bandje Radiohoofd, maar wel een nieuw Lokers gezicht komende van Stekene. Ondanks geen al te beste wedstrijd van de Oudegemnaren werd er toch gewonnen in 3 sets.

Dubbel 3 en 4 verliepen grotendeels volgens een gelijkaardig scenario. Mul en Famacci wonnen vlot tegen Bjorn en mij. Weliswaar in 3 sets omdat in set 2 een grote achterstand voor Oudegem nog werd opgehaald en omgezet in winst na een lange verlenging. Een echt thrillersetje zoals Sies ze graag heeft, wat dan ook resulteerde in massa's vechtlust, maar ook de nodige overdosissen decibels gekrijs en gebrul. Helaas stapelden de fouten zich in de 3e set te vlug op waardoor Lokeren eenvoudig won. Ondertussen speelden de Waerens een lamentabele wedstrijd tegen Dirk en Thom. Maar gelukkig werd toch aan de belangrijkste voorwaarde voldaan, winst. Dat de frustraties bij het Lokerse duo daarbij hoog opliepen, was minder aangenaam om zien. Toch niet als men veronderstelt wordt "echte" ploegmaats te zijn.

Voor de aanvang van de enkels stonden de bordjes dus nog altijd gelijk. Enkel 1 en enkel 4 werden eerst afgewerkt. Over deze wedstrijden kunnen we letterlijk heel kort zijn: tweemaal zeer vlotte winst voor Oudegem (Jan en Nils). Enerzijds dankzij het klassementsverschil, anderzijds dankzij de "ijzeren staven in de benen". De enige rally van betekenis tussen Mul en mij werd echter beslecht met een kwieke kattensprong (de ijzeren staven waren ineens verdwenen) van Muls zijde, waar Miep Miep Davy en Fisherman Mich bij verbleken tot onbetekenende amateurs in de edele duikkunst. Luid applaus op de supportersbanken. Duidelijk een publieksspeler die Johan!

Het punt was binnen, maar we wilden meer. Enkel 2 en 3 waren echter spannendere matchen. Roel verloor nipt de 1e set van Bart, ondanks enkele setpunten te hebben gehad, maar hij zette die fout in de 2e set mooi recht met degelijk spel tegen een sterke Bart. Roel kon in de 3e set de lijn helaas niet doortrekken, terwijl Bart er zeker niet meer op verzwakte, integendeel, wat leidde tot duidelijke winst voor Lokeren . Bjorn mocht dan maar zorgen voor de 2 winstpunten tegen Thom. Aanvankelijk bleek dat ook goed te lukken tegen een sterke Thom. De 1e set werd er goed gespeeld en vooral goed verdedigd. In onvervalste Sies-style ging de set met 18-21 naar Bjorn. Maar daarna stokte de motor. Drie boterhammen en twee tassen koffie bleken niet genoeg om het niveau in deze fysieke match vol te houden. Sies zakte langzaamaan weg en kreeg de clears niet meer tot op de achterlijn. Hier kon Thom optimaal van profiteren, wat aanleiding gaf tot zeer merkwaardige, vocaal begeleide, maar leuke vreugdeSPRONGEN. De match kantelde en Lokeren nam het laatste puntje.

4-4, toch een redelijk groot ontgoocheld gevoel. We misten Cedric duidelijk, maar we hadden de wedstrijd ook wel kunnen en moeten winnen met ons vieren. Jammer maar helaas. In de terugronde is er plaats voor sportieve revanche en hopelijk ook voor een volledig herstelde en topfitte Foghorn. Beware! En deze keer zal het met een grote dweil in de buurt van de baan zijn, te gebruiken voor heel specifieke redenen.

Nils