Heren 2 biedt weinig weerstand tegen kampioen Lokerse 2H

Het is duidelijk dat het seizoen lang duurt voor onze tweede herenploeg. Zeker als een zonnige zondagnamiddag vol Noord-Franse stofwolken onderbroken moet worden voor een partijtje pluimbal op de Lokerse schaatsbaan. Hoop op een goede prestatie was er wel want Summi had net voordien het goede voorbeeld gegeven dat ook de underdog wel eens verrassend uit de hoek kan komen. En daarbij hebben we het absoluut niet over mogelijke huwelijksaanzoeken. Op naar een lege en stille Lokerse sporthal. Lokerse 2H kon door winst kampioen spelen in 1e provinciale, maar dat was voor de heren van Lokeren nog geen reden om op tijd te komen. Aan tradities raakt men immer niet. Ook van de horden supporters was vooralsnog weinig te merken.

Een afwezige was Jan V., die had een uitstekend weekend uitgekozen om de romantische ziel uit te hangen in de Franse lichtstad. Bariton Cedric was ook nergens te bespeuren vanwege een feest bij de schoonfamilie. Trappisten hijsen op een zonnig terras (als het dat was, Cedric?) is terecht een valabel excuus. Ook al omdat er voor onze ploeg niets meer te winnen of te verliezen viel, zelfs de stand in de rangschikking lag al vast. Een rustig seizoen zonder degradatiegevaar of kampioenenstress, dat zijn we al lang niet meer gewoon. Bart C., onze sympathieke Oilsjterse Limburger, werd bereid gevonden om onze troepen te vervoegen.

Na de dubbels was er van spanning al geen sprake meer, 4-0 achterstand. Oudegem beperkte het badmintonnen tot wat pluimgeklop in de marge. Een karrevracht vol fouten, weinig grinta en een gemotiveerde tegenstander lieten de scorebordjes zwaar overhellen. Enkel Bart en Roel konden enig weerwerk bieden. De andere duo’s gingen kansloos ten onder.

De enkels dan maar. Bart was in de 1e set tegen Dries nog niet helemaal wakker. Na een oplawaai in die eerste set kwam de match in de 2e set pas echt op gang. Helaas strandde het schip in de verlengingen van de 2e set. Dat was al het sein voor Lokerse om een fles cava te ontkurken om de titel reeds te vieren, één. Ik weet niet of de normen binnen Lokerse BC onlangs bijgesteld werden, maar ik dacht toch in andere termen qua drankverbruik over de club. Ondertussen waren de binnengedruppelde supporters al de trap opgelopen naar de cafetaria om het op een onbedaarlijk zuipen te zetten. Dachten we. Maar ze hadden gelijk natuurlijk. De spanning in de match was immers ondraaglijk groot geworden! Slecht voor het hart.

Roel vatte de match aan tegen David, Buik voor de ploeggenoten. Buik had er blijkbaar weinig zin in, de titel was immers al op zak, en maakte wat te veel foutjes. Roel kon de wedstrijd makkelijk uitspelen. Toch nog een eerredder! Bjorn speelde een spannende partij tegen Hannes, maar die bleek op het einde net iets sterker. Een nachtje in Bolivië en een tennispartijtje in de zon hadden te veel energie opgeslorpt. Zelf moest ik net zoals in de heenronde aan de bak tegen Davy. De goesting bleek niet van het terrein te spatten langs mijn kant van de baan. Snel vergeten die 1e set. De 2e set was ik wel wakker en Davy minder zodat de bordjes weer gelijk kwamen. De 3e set werd nog spannend en er werd zowaar nog voor de overwinning gegaan. Ik kroop nog terug tot 20-20 na twee matchpunten voor de tegenstander, maar dan werd de klus vakkundig afgemaakt door Davy.

7-1 op ons doos, maar niemand had er depressie door gekregen. Aangenaam was wel dat er door de thuisploeg op eten werd getrakteerd! En in Lokeren kan je er blijkbaar niet onderuit, er stonden immers paardenlullen op het menu. Maar het was wel lekker, dat vond “Grinderman” ook.

Nils