Wachten in Plumula en Mich wint den HE B1!

Wachten: we klokken af, dinsdag 19u49, nog steeds geen resultaten online van het tornooi van Plumula. Toch maar een poging ondernemen om de belangrijkste resultaten van onze clubgenoten op te lijsten. Belangrijk, dat zijn de halve finales en finales. Mensen die speelden om de knikkers. Vrienden en vriendinnen die hevig streden in de warmte, liters zweet lieten, maar toch verloren, worden jammer genoeg niet vermeld.

Maar laat ons toch even beginnen met het meest opmerkelijke aspect van de het weekendje in Bornem: Wachten! Op een zonnige zaterdagmiddag kwam ik veel te vroeg aan op het tornooi van Plumula. Carpoolen heet zoiets, dan ga je op een prachtige zaterdag in een warme sporthal zitten,... wachten. Bij aankomst, zo rond half 1, bleek de organisatie al ongeveer een uurtje achter te zittenop schema. Een uurtje zegt u? Het tornooi was amper 3 uur bezig. Sterk! De oorzaak was snel gevonden. Plannen op 25 minuten is nefast voor het verloop van een tornooi. Als je dan nog niet achter de spelers hun veren zit om het opwarmen en aanvangen van de matchen wat snel te laten verlopen dan kan je zoiets voor hebben. Maar er was beterschap, zo vanaf een uur of 3 in de namiddag begon de planning op 30 minuten te lopen. Nog steeds weinig als je niemand in de zaal hebt met een walki talki. Het resultaat. Een wedstrijd van Famke werd op een bepaald moment afgeroepen met 1u50 minuten vertraging. Zo bond heb ik het nog nooit gezien, en geloof me, ondergtekende speelde al meer tornooien dan half Oost-Vlaanderen samen. Uiteraard weten we als organisator zijnde dat het al eens kan mislopen en dat een tornooi wel kan uitlopen. We hebben dan ook alle respect voor de mensen die zich dagelijks inzetten om de organisatie van zo'n tornooi tot een goed einde te brengen. Bla, bla, bla, bla...

Gelukkig had ik mijn voorzorgen genomen. Ik kon me herinneren dat de omgeving van de sporthal van Bornem best wel mooi is. Daarom nam ik men strandlaken, zonnebril en krant mee en genoot in de namiddag van de warme najaarszon. Een idee dat gezien de warmte in de sporthal niet massaal gevolgd werd, raar. Iedereen toch gemotiveerd. Anyway, ik lag in de zon, en voor de rest zal je mijn naam niet zien verschijnen in dit verslag. Oorzaak, gevolg?

Naar de prestaties nu. En die mochten er voor de tweede week op rij zijn. Je kan het eigenlijk al merken op training. Iedereen staat na een kwakkelzomer enorm gretig op die veren shuttle te meppen, de motivatie en goesting druipt er bij iedereen af. Ja, zelfs Davy zijn dipje heeft het vliegtuig richting Australië genomen.

We beginnen meteen bij de prestatie van het weekend. En deze kwam volledig op de naam van Michaël te staan. Hij won het heren enkel B1, en hoe. Toegegeven het was niet de sterkste tabel in Bornem. Maar Michaël bereikte toch maar mooi de finale na twee overwinningen. Aan de andere kant van het net zagen we een bekend gezicht: Glenn! Vlotte overwinning voor Glenn dacht iedereen. Zo gaat het op training toch meestal. En ook de eerste set liet daar geen twijfel over bestaan. Toch kon Michaël zich in de match knokken en met de nodige dosis geluk kon Michaël de overwinning behalen in drie set. Goed, iedereen van ons weet dat Michaël nooit geluk heeft, hij laat het alleen maar uitschijnen om de tegenstand op zijn pony te krijgen.

Nog finales? Ja! Ongetwijfeld één van de figuren van het tornooi van Bornem was Bjorn. Niet door een fotoshoot vlak bij de vijver maar door zijn prestaties op het veld. Bjorn toont de gretigheid uit zijn jonge jaren en de vorm uit zijn B1 periode. Hij walste door het B2 tornooi. Zelfs twijfel over winst in de kwart of halve finale, wat was het nu, sloeg hem niet uit het lood. In de finale nam hij het op tegen Kevin Recolecte. Volgens insiders had hij al B1 moeten zijn. Ik kan het weten want verloor reeds tweemaal van hem in het heren dubbel B1. En Bjorn deed het goed in die finale. Kevin liep uit maar moest snel tijd beginnen rekken om fysiek stand te houden, Bjorn klampte aan maar kwam toch net iets te kort om de eerste set te winnen. In set twee liep alles volgens plan. Bjorn won. In de derde set liep Bjorn mooi uit en Kevin leek te kraken tot plots het spel van Bjorn stokte. Plots werd er te braaf gespeeld, kwamen pluimen niet goed genoeg meer en Kevin kon punt na punt maken. Toen Kevin een onoverbrugbare voorsprong had sloeg de motor bij Bjorn weer aan. Verlengingen zouden de beslissing brengen en hier kon het alle kanten uit, jammer voor Bjorn, maar de shuttle viel uiteindelijk aan zijn kant van het plein. Maar beware, Bjorn, aka de Sies is volledig terug. Iedereen zal het gezien of op zijn minst, gehoord hebben.

Naast de twee finales mochten we ook nog halve finales noteren voor Jan en Tim in het heren dubbel C1. Een nieuw star duo lijkt geboren. In het dames enkel C2 zag ik Brenda boven zichzelf groeien. In de halve finale moest ze maar nipt de duimen leggen voor een talentje uit Buggenhout.

Andere mooie prestaties ben ik vergeten (steek het maar op de niet gepubliceerde resultaten) of waren net niet goed genoeg voor dit verslag. Maar geen nood, volgend weekend in Zwijndrecht kunnen de mannen en vrouwen van Aaghem zich wederom in de kijker spelen.