Pech in Opwijk

Voor de tweede wedstrijd van het seizoen mocht de 2e herenploeg een verplaatsing maken naar het Brabantse Opwijk. Omdat drie van vijf spelers op een dikke 5 minuten rijden wonen, konden we nu echt moeilijk spreken van een verre verplaatsing. Behalve voor Cedric dan. Wie gaat er nu ook in Gent wonen trouwens? Zo’n gat! Maar zo dichtbij is tegelijk heel veraf, want de meeste teamleden hadden nog nooit in of tegen Shuttles Opwijk gespeeld.

Iedereen was redelijk op tijd. Zelf Bart was drie minuten te vroeg! Merkwaardig. Enkelen hadden een Brugs tornooi in de benen, enkele anderen verkozen rustig naar de ontmoeting toe te leven bij verbouwingswerken, houtstapelwerkzaamheden en containerparkbezoeken. Ideaal dus. Al gauw bleek het toch een lang avondje te worden, het was onmogelijk om twee dubbels tegelijk te spelen. Voor een kleine aanpassing werd echter niet gekozen, dan alles maar na mekaar. Lens en Nils mochten het als eerste dubbelkoppel opnemen tegen Kris en Johan, de gebroeders Vrijders. Weinig consistent badminton en een ijzeren defence van de tegenstander, gekoppeld aan een loeiersmash van Kris zorgden voor Oudegems verlies in 2 relatief nipte sets. Het kon beter, maar de tegenstander was wel sterk. Hierna mochten Bart en Cedric de lege arena in tegen Kris en Wim. Het leidde tot een gelijkaardig scenario, geen te beste match tegen een sterk Opwijks koppel, verlies in 2 sets.

Maar geen nood, de matchen met het tactische vernuft moesten nog komen. Peter en Cedric gaven partij aan Koen en Johan. Geweldig goed ging het evenwel niet. Spannende eerste set maar toch een iets te hoge foutenlast en wat weinig druk. Verlies in de 1e set was niet onlogisch. Daarna ging het eventjes beter tot een aantal fouten aan Oudegemse zijde zorgden voor een 6-puntenkloof. Het kalf was bijna verdronken toen Cedric nog een mep wou geven op een flickservice. “Klik” zei de rechterenkel van de grote brulboei, en “Faaaaaaack” kwam goed hoorbaar uit de misthoorn. Pijntjes, veel pijntjes, en gedaan wedstrijd. Tot nu toe is nog niet echt duidelijk hoelang we Ce moeten missen in de ploeg, hopelijk blijft het bij “een paar weken”. Zeer jammer!

3-0 in het krijt, misschien tijd om nog een dubbeltje proberen te winnen. Peter en Nils kwamen tegenover het zeer degelijke B2-koppel Koen en Wim te staan. De eerste set werd nipt gewonnen na lange tijd “een beetje” op voorsprong gestaan te hebben. In de 2e set viel het wat stil langs Oudegemse kant. Opwijk begon beter te spelen en een derde set drong zich op. Hier ging het hard tegen hard, leuke lange rally’s en hevig verweer. Pech en geluk lagen dicht bij mekaar want het matchpunt werd beslecht met een geweldige chance-pluim van Nils op Sieseriaanse wijze: grote zwaai, pluim op kader, 5 cm over het net!

Omdat Cedric niet echt meer kon enkelen (wat een woordspeling!), werd die enkel maar overgelaten aan Peter. In theorie toch, in praktijk betekende dat iets anders. Dan maar hopen op 3 overwinningen van de anderen om een gelijkspel uit de brand te slepen. Lens nam het op tegen Kris. Lens had er aanvankelijk voor gekozen om zich als kanonnenvlees aan te dienen. Zo ging het ook in de 1e set, maar in de tweede ging het veel gelijkopgaander. Kris trapte op zijn adem, Lens rook zijn kans, maar een oerkreet op de baan ernaast zorgde voor een extra langgerekt recuperatiemoment. Dit wedstrijdje werd immers al afgewerkt tijdens de derde-verzwikte-enkel-dubbel. Lens beet alsnog in het zand. Bart en Nils konden enkel nog voor het publiek en de troostprijzen spelen. Dat deden ze ook, beiden wonnen ze in 2 sets. Nils ging relatief vlot voorbij Johan. Bart deed dat ook in zijn eerste set tegen Wim, de 2e set ging het iets moeizamer na verlengingen.

5-3 op ons doos. Het had misschien 4-4 kunnen zijn had Cedric zich niet geblesseerd, jammer! Maar een overwinning zat er eigenlijk niet echt in. Spijtig van de mindere dubbels. 0 op 4 is niet de beste uitgangspositie, we zijn al beter aan een competitie begonnen, maar ze is immers nog lang. Over twee weken mogen we thuis aan de bak tegen Lokeren, en die zullen het geweten hebben. We nemen ons geheim wapen mee, een wapen dat voor de nodige afleiding zorgt. Het is ook een brulboei, het heeft een enorm pistool en kan smashen als geen ander (lees: de tegenstander latendenken dat hij smasht). Beware!

Nils