Gentse 1H - Oudegem 2H

In 3de liga B zijn er 7 ploegen, 1 stijgt, 2 dalen, 2 willen zeker geen kampioen spelen, niemand wil zakken, de laatste kan letterlijk nog de 1ste worden en omgekeerd en 4 ploegen staan met gelijk aantal punten. Dit om even te schetsen dat het waanzinnig spannend is in de reeks en dat echt alles nog kon gebeuren.

Oudegem 2H is wel één van de ploegen die niet wil zakken, maar wel speelt om te winnen en dus eventueel kampioen wil spelen. De op 2 na laatste speeldag bracht de jongelingen van Oudegem naar het Gentse van The Govaerts Brothers en Steven Verbruggen. In het verleden werden er al meermaals ‘epische’ duels mee uitgevochten, zowel door de 1ste en 2de ploeg. Vele keren keerden we van een kale reis terug. Gentse thuis is sterk, zeer sterk. Dit keer was hun 4de man Hans Verheyden, en niet Christoph D’Haene. Wij speelden met onze basis vijf, cap Lens, small but loud Nils, tall and very screamy Bjorn, quiet determination Bart, en tall and very loud ikke (Cedric). Winst was een must, een gelijkspel was ‘bwah’, verlies was uiteraard te vermijden, maar nog geen ramp. Nils en ik namen het op tegen de gebroeders Govaerts. De 1ste set werd er goed gespeeld van onzentwege, de 2de en 3de set werd vakkundig verkwanseld door mezelf. Lens en Bjorn gingen ook goed van start tegen Steven en Hans, wonnen de 1ste set, hadden 2 matchpunten in de 2de, verkwanselden ook die vakkundig en waren er aan voor de moeite in de 3de. 2-0, dat had niet mogen zijn. Bart en ikzelf namen het daarna op tegen Hans en Patrick. We speelden goed en wonnen al bij al vrij vlot in 2 sets. Bij Nils en Lens was het net andersom. The Enemy won al bij al makkelijk in 2 sets.

3-1, en dit voor de enkels, iets waar dit seizoen alleen Bjorn en Nils blijkbaar punten pakken.

De rest loopt er bij voor ‘kanonnenvlees’. Bart ging van start tegen Patrick, speelde op sommige momenten goed mee, maar Patrick liet zien dat hij nog steeds aardig kan enkelen. Ikzelf moest het opnemen tegen Steven, en ik ging er eigenlijk vrij hard van uit dat het een verloren zaak was. Toch besloot ik wat te staan zweten en toch ‘mijn best te doen’. Ik speelde zeer goed mee in de 1ste set, kon Steven goed onder druk zetten, ging voor de punten (uiteraard met de occasionele misser) en kwam zelf licht voor. In het zicht van de meet zette Steven toch een sprintje in en kon de 1ste set nipt winnen met 19. Ik besloot gans de zaal bij elkaar te vloeken om de frustratie van de verloren set te verwerken en een maagzweer te voorkomen. De 2de set begon dramatisch, ik kwam 9-1 achter, maar vocht toch terug, het werd 15-15. Toen besloot de vloer ineens geweldig glad te zijn, ik schoof door, mijn heup ging uit de kom en het punt was verloren. Ik vees mijn been er terug aan, na veel gevloek en getier (‘oh wee, gij vermaledijde kutvloer!’), ging ’s drinken en speelde verder. Steven had wel een kleine voorsprong bij elkaar gespeeld, en gaf die niet meer uit handen. Zonde van de 1ste set, daar zat meer in. 5-1 voor de jongens uit Gent. Nils en Bjorn speelden dus nog voor ons schoon ogen (en die van Iwan en Kathleen). Bjorn toonde dat hij goed stond te spelen, en zette kalm Hans opzij. En Nils, tja Nils, die had nog eens zin om een geweldig lange, en als ik ‘lang’ zeg, dan bedoel ik ‘lang’, driesetter te spelen. Hij had uiteraard geluk dat ook Jonathan graag lange matchen speelt. Nils verloor nog de 1ste set met 24-22, wist zich te herpakken in de 2de en won die met 16-21. Noch wisten ze er beiden geen genoeg van te krijgen. Het werd 20-20 in de 3de, een punt werd herspeeld (just for fun, zo bleek het), bijna werd de match herspeeld (ook just for fun, bleek het), maar gelukkig werd van dat idee afgestapt. Uiteindelijk trok Nils aan het langste eind en wist hij te winnen met 23-25. 5-3 werd het dus. Winst zat er misschien in, een gelijkspel zeker, we hebben de kansjes gekregen, maar niet genomen. Maar de winst van Gentse kunnen we zeker niet onverdiend noemen.

Wat we vandaag, allé gisteren, geleerd hebben:
 - Er zijn toch nog ploegen die spelen om te winnen
 - Daar dient competitie uiteindelijk voor
 - Wij geen goeie zaak deden in de strijd voor de titel
 - Maar in de strijd voor het behoud alles nog in handen hebben
 - Al zal dat niet makkelijk worden - Maar dat het moet!
 - En dat ‘moeten’ is volgende week zondag al, tegen Merchtem
 - Supporters op post!