NIEUW
Nu ook jeugd training op woensdag van 19u tot 20u

Oudegem 2G delft het onderspit in Ronse

Na een goede prestatie in de Oudegemse derby mochten we drie dagen nadien de verplaatsing naar de hoofdstad van de Vlaamse Ardennen maken. Het 2e gemengde team van Wit Wit Ronse staat al geruime tijd stevig aan de leiding in 1e provinciale, de eer was aan ons om ze proberen een puntje af te snoepen. Daar geloofden we zeker in, al zouden we wel allemaal samen in vorm moeten zijn. Maar snel snel vertrekken op het werk, shit shit waarom maakt die trein zoveel vertraging, toeme toeme ik moet nog vlug naar de winkel om iets van eten, shit ik moest al naar de match vertrokken zijn, vlug boterhammen binnen schrokken, lekker een klein uur van links naar rechts schudden op die heerlijk vlakke Zuid-Oostvlaamse betonwegen – het Waalse reisweggedeelte ligt er veel beter bij – maakt dat je in Ronse nooit echt rustig en fris aankomt op een werkdag. Of het is toch althans het perfecte excuus voor als het niet lukt.

Bjorn kon deze keer niet meedoen wegens een stramme rug en schouder, de vaste dames waren trouw op post. Mich en ik namen het op tegen Jeremie en Erwin. Het werd een lange, spannende en intense match, met veel missers, maar wel loeiharde smashes (Wat klopt er niet in het rijtje?). In de 1e set moesten we nog het onderspit delven, maar in de 2e set pisten we ons een weg naar moeizame winst. Helaas kon dat niet doorgetrokken worden in de 3e set en werd er nipt verloren. Ondertussen waren de dames al van de eerste minuut wakker en versloegen ze Sophie en Julie in 2 sets.

Als 1e dame kreeg Natasja Sophie voorgeschoteld. De 1e set was heel spannend en werd nipt verloren door Aaghem. Nadien verdween de energie een beetje uit Natasja’s lijf en ging de 2e set snel verloren. Marleen kwam tegenover Julie te staan, die dan al haar 39e match (of zo) van de week speelde. Maar moe was Julie nog lang niet. Ze stuurde Marleen van het kastje naar de muur en haalde zo een vlotte zege binnen. Michaël mocht het weeral opnemen tegen Jeremie, tot diens grote ergernis en groot “Aj nee, toch ni weeral…”-gevoel. Er was blijkbaar een Denderleeuws zwart beest in de zaal. Een klassieke Michaël-match leek er weer aan te komen. Als er 4 sets gespeeld mochten worden, dan zou hij er absoluut 4 willen spelen. Na twee sets stonden de bordjes in evenwicht, maar Mich zou Mich niet zijn als hij niet won van Djé. Dus Michaël deed wat hij moest doen! Zelf mocht ik het opnemen tegen Mathieu. In de heenmatch was deze match nog spannender dan de T-shirts van Bjorn, maar deze keer niet echt. In de eerste set liep het voor mij nog vlot, vooral omdat Mathieu niks anders deed dan smashen en buiten kloppen, waardoor ik weinig onder druk stond. In de 2e set was het scenario omgekeerde. Mathieu’s tactische aanpassingen werkten blijkbaar, tot mijn grote frustratie. Ettelijke krijspartijen en een fysieke bedreiging van de sporthalmuur later was de nederlaag na 3 sets een feit. Alsook een transfervoorstel ;)

4-2 na de enkels, er zat nog een puntje in… eventueel. Na een spannende set met verlengingen delfden Michaël en Marleen het onderspit tegen Julie en blokbeest Erwin. De tweede set was het verschil groter en kon Ronse de zege binnenhalen. Natasja en ik konden het langer volhouden tegen Mathieu en Sophie. We konden één setje vlot winnen door Sophie constant te viseren. Maar in de laatste set speelden de Ronsenaren iets verstandiger, waardoor Oudegem aan het kortste eind trok.

6-2 op ons doos, maar geen schande tegen een sterk Ronse. De “derde time” werd vlot gewonnen met maar liefst 30 seconden verschil. De zoektocht naar een Ronsische of Brakelse frituur die ons nog wou bedienen was echter minder succesvol. Nog nooit zoveel goesting gehad op een Bicky Burger… Dan toch maar nog die laatste zak chips aangevallen thuis.

Nils

1 reacties:

Julie Wit-Wit zei

Leuk verslagje Nils! :)